fbpx

Wrzesień zbliża się wielkimi krokami, a wraz z tym rośnie niepokój rodziców. Dlaczego dziecku może być tak trudno rozstać się z rodzicem?

Dzieci zazwyczaj idą do przedszkola w okolicach 2,5 – 3,5 lat. Mogłoby się wydawać, że starszemu dziecku będzie łatwiej się rozstać. I tak i nie. To zależy od kilku czynników. Jednym z nich jest etap rozwojowy, w którym znajduje się dziecko.

Krótko przedstawię Wam dwa momenty, które MOGĄ (nie muszą) się zbiec w czasie z rozpoczęciem nauki w przedszkolu i tym samym utrudnić rozstanie.

2,5 roku- jest to czas, kiedy dziecko nadal może przeżywać kryzys (tzw. “lęk”) separacyjny. To te momenty, kiedy rodzic, który głównie zajmuje się dzieckiem nie może nawet wyjść do toalety, bo mały człowiek siedzi i płacze pod drzwiami  Często kojarzymy lęk separacyjny z niemowlętami. Rzeczywiście pojawia się on między w okolicach 7 miesiąca życia, ze szczególnym nasileniem między 10 a 15 miesiącem, ale mija dopiero między 2 a 3 rokiem życia. Oznacza to, że niektóre dzieci mogą jeszcze przeżywać lęk separacyjny podczas adaptacji do przedszkola. Adaptacja w takim momencie jest możliwa, ale warto się przygotować na to, że prawdopodobnie będzie trwała dłużej.

3-3,5 roku – w tym wieku może się pojawić doświadczanie przez dziecko spadku poczucia bezpieczeństwa. Zwykle następuje to po okresie intensywnego zdobywania autonomii i “stawiania na swoim”.
Mogą się to pojawiać zachowania, których często wg dorosłych “takie duże dzieci” już nie powinny mieć – Starszy na przykład jakieś kilka tygodni temu zupełnie zatracił umiejętność samodzielnego ubierania się. Co rano mówi: “Mamo, pomóż mi, bo ja nie umiem” 
Co jeszcze? Mogą się pojawić prośby o nakarmienie, wpadki, gdy dziecko jest już bez pieluszki, powroty do sypialni rodziców, gdy dziecko spało już w swoim pokoju, “pilnowanie” rodzica podczas spacerów, domaganie się zapewnień o miłości i wspomniane już trudności z rozstaniem.

Ten okres niesie za sobą duże napięcie. Dzieci mogą starać się je rozładować np. poprzez gryzienie czegoś, wkładanie palców do buzi, drapanie się.

Co można zrobić? Podążać za dzieckiem. Zapewniać o miłości, dawać poczucia bezpieczeństwa i dużo bliskości. Ładować dziecięce “akumulatorki”, bo one, gdy się naładują, poniosą dziecko, by dalej odkrywało świat.

Jeśli Twoje dziecko ma trudności z rozstaniem, chociaż próbowałaś je na to przygotować, już nie wiesz co mówić, gdy słyszysz rano:  “Mamo, ale ja nie chcę do przedszkola”, jeśli wiesz, że mimo wszelkich wysiłków, nie czuje się tam dobrze, koniecznie POBIERZ mój PDF “Jak ułatwić adaptacją – 10 sposobów, by pożegnania w żłobku/przedszkolu były łatwiejsze”