ROZKMINY RODZINY
PSYCHOLOG DLA RODZICÓW
Zasnęli. Zamiast wyjść jak najszybciej, to siedzę i patrzę. Zmieniają się tak szybko. Piżamka Starszego jest już trochę za krótka i znów urosły mu włosy, choć niedawno je ścinaliśmy. Tak celnie dziś strzelał gole, niemal recytował tekst ulubionej książeczki, a przecież jeszcze niedawno nie umiał powiedzieć “mama”.
Młodszy ma już dwa zęby i chyba zeszczuplał na buzi. Ciągle chce stawać na nóżki, chociaż lekarz jeszcze zabronił. Czemu nie słucha lekarza?
Obaj mają nogi na żabę i ręce ułożone nad głową. I blond włosy też mają obaj, a myślałam, że Młodszy będzie miał ciemne po mamie.
Nie przesadzę, kiedy powiem, że zasypiali milion Iat. Teraz, kiedy tak spokojnie oddychają i kiedy śpią tak, jakby byli w najbezpieczniejszym miejscu na świecie, wiem, że to wszystko, co mnie dziś tak irytowało, jest już nieważne. Ani sok rozlany trzy razy na panelach w kuchni, ani dwie bajki za dużo, bo przy każdej obiecywał, że to już ostatnia, ani porysowana kredkami szafka, ani to świdrujące “iiioooo, iiiioooo”, bo jedzie policja. Nawet bezustanne “wiszenie” Młodszego na moich rękach i kwękanie o wszystko.
Ciekawe, co w nich z tego dnia zostanie? Może poranne wyścigi do drzwi przedszkola, kiedy Starszy jak zwykle wygrał. Może buziaki, tulaski i samoloty na dywanie, kiedy przez kilka chwil mama znów była tylko jego? Może ta kałuża z soku, w której Młodszy z taką radością “babrał” rączki (no dobra, nóżki też, cały się “babrał”). A może te książeczki, w których Młodszy ciągle gniecie kartki, kiedy je czytamy?
Zanim wyjdę i zgaszę lampkę, po raz kolejny nie mogę uwierzyć, że są już tak duzi i uświadamiam sobie, że już nie pamiętam jak to było, kiedy ich nie było.
Przypomnijcie mi to jutro rano, gdy wśród jęków i kwęków, będę próbowała jednemu i drugiemu wyczyścić zęby.
Co zrobić, gdy nakrzyczysz na dziecko?
"Czy znasz to uczucie, kiedy powiesz dziecku za dużo, krzykniesz za głośno, zdenerwujesz się "za bardzo" i niewspółmiernie do sytuacji? To takie zachowania, o których kiedyś mówiłaś "Ja nie wiem jak tak można" i takie, po których obiecujesz sobie: "Już nigdy więcej...
Dlaczego dzieci muszą coś mieć “Już, teraz, natychmiast”?
Nie, nie dlatego, że są "małymi terrorystami", bo serio, nie są Dla małych dzieci czekanie (nawet krótkie) na zaspokojenie jakiejś potrzeby, zmiana planów, czy rezygnacja z jakiejś drobnej przyjemności, to wielkie wyzwanie. W psychologii nazywamy to trudnością z...
Wielka zmiana w małej głowie – krok milowy w rozwoju przedszkolaków
Dlaczego małe dziecko nie rozumie, że “mamie będzie przykro”, dlaczego nic sobie nie robi z tego, że “to kogoś boli” i dlaczego nie trafia do niego, że “on to zrobił niechcący” - czyli o dużych zmianach w małych głowach. Jedną z najważniejszych rzeczy ułatwiających...